Ιογενής και επιδημική διάρροια
Υγεία του εντέρου > Οξεία διάρροια > Ιογενής και επιδημική διάρροια

Ιογενής και επιδημική διάρροια

Η διάρροια έχει ως βασικό σύμπτωμα τα μαλακά και υδαρή κόπρανα με ή χωρίς κοιλιακό άλγος. Διάφορα παθογόνα και ιογενείς λοιμώξεις οδηγούν σε διάρροια. Αρκετοί άλλοι ιοί και ασθένειες μπορούν επίσης να προκαλέσουν σοβαρή γαστρεντερίτιδα στους ανθρώπους.

Η οξεία ιογενής γαστρεντερίτιδα είναι φλεγμονή του στομάχου και του εντέρου λόγω ιογενούς λοίμωξης που προκαλεί οξεία διάρροια με ναυτία, έμετο και πυρετό. Αυτή η μολυσματική ασθένεια προσβάλλει τους ανθρώπους σε όλο τον κόσμο.

Η ιογενής γαστρεντερίτιδα, γνωστή και ως εντερική γρίπη ή γρίπη του στομάχου, είναι μια εξαιρετικά μεταδοτική μολυσματική ασθένεια. Μπορεί σε ηλικιωμένους ασθενείς και βρέφη να αποδειχθεί θανατηφόρα. Εάν ξεπεραστεί το επιδημικό κατώφλι, μπορεί να θεωρηθεί ότι βρίσκεται σε εξέλιξη μια επιδημία.

Ποια είναι τα συμπτώματα της ιογενούς διάρροιας;

Η ιογενής γαστρεντερίτιδα ή εντερική γρίπη επηρεάζει το έντερο ενώ η γρίπη προσβάλλει το αναπνευστικό σύστημα. Τα ακόλουθα σημεία και συμπτώματα μπορεί να παρατηρηθούν όταν εμφανιστεί αυτή η μολυσματική ασθένεια:

– Ναυτία, έμετος

– Υδατική διάρροια

– Πυρετός

– Κοιλιακό άλγος

Μέσα σε 1 έως 3 ημέρες από τη μόλυνση μπορεί να εμφανιστούν ήπια έως σοβαρά συμπτώματα που διαρκούν συνήθως 2 έως 3 ημέρες. Λόγω της ομοιότητας αυτών των συμπτωμάτων, μπορεί να υπάρξει σύγχυση μεταξύ της εν λόγω λοίμωξης και της διάρροιας που προκαλείται από βακτήρια ή παράσιτα. Η ιογενής διάρροια δεν οδηγεί σε χρόνια διάρροια που έχει άλλες αιτίες.

Ποιες είναι οι αιτίες της ιογενούς διάρροιας;

Αυτή η ιογενής λοίμωξη μεταδίδεται συνήθως με την κατανάλωση μολυσμένων τροφίμων και νερού.

Αρκετοί ιοί και μολυσματικές ασθένειες μπορούν να προκαλέσουν μεταδοτικές γαστρεντερίτιδες.

– Ροταϊοί: αποτελούν τη συνηθέστερη αιτία ιογενούς και επιδημικής γαστρεντερίτιδας σε βρέφη και μικρά παιδιά (κάτω των 5 ετών)1. Είναι η κύρια αιτία σοβαρής αφυδάτωσης2. Ο ιός προκαλεί μια πολύ σοβαρή λοίμωξη, η οποία μπορεί επίσης να προσβάλει τους ενήλικες, αλλά συνήθως τα συμπτώματα δεν εμφανίζονται σε αυτούς. Σύμφωνα με αναφορές από τα δίκτυα προστασίας της δημόσιας υγείας, οι περισσότερες ιογενείς και επιδημικές διάρροιες που οφείλονται σε ροταϊούς εκδηλώνονται μεταξύ Δεκεμβρίου και Ιουνίου.

– Νοροϊοί: αυτοί οι πολύ μεταδοτικοί ιοί μολύνουν ενήλικες και βρέφη κάθε ηλικίας. Πρόκειται για ασθένειες τροφικής προέλευσης. Ο κίνδυνος από αυτούς είναι υψηλός στις οικογένειες και τις κοινότητες με ταχεία εξάπλωση στους κατοίκους περιορισμένων περιοχών. Ο μεγαλύτερος αριθμός τέτοιων εστιών εμφανίζονται μεταξύ Νοεμβρίου και Απριλίου. Βελτίωση παρατηρείται εν γένει μέσα σε 1 έως 3 ημέρες.

– Αδενοϊοί: οι εν λόγω ιοί προσβάλλουν άτομα όλων των ηλικιών. Μπορούν και μεταδίδονται διαμέσου του αέρα με τον βήχα και το φτέρνισμα. Στα συμπτώματά τους περιλαμβάνονται ο πονόλαιμος, η ρινική καταρροή, ο βήχας, κ.λπ. Η μόλυνση είναι πιο συχνή σε παιδιά ηλικίας έξι μηνών έως δύο ετών.

– Σε περίπτωση ηπατίτιδας παρατηρείται επίσης οξεία διάρροια. Η χρήση ενέσιμων φαρμάκων και το σεξ μεταξύ ανδρών είναι οι κύριες αιτίες μετάδοσης του ιού της ηπατίτιδας Α. Τα κύρια συμπτώματα αυτής της μολυσματικής νόσου είναι συμπτώματα όμοια με της γρίπης, κόπωση, διάρροια, πυρετός, ίκτερος κ.λπ.

– Μερικοί ιοί που ανακαλύφθηκαν πρόσφατα όπως ο ιός Έμπολα και ο ιός Marburg προκαλούν ιογενή αιμορραγικό πυρετό που μπορεί να συνοδεύεται από διάρροιες.

– Ιογενής γαστρεντερίτιδα μπορεί επίσης να προκύψει από την κατανάλωση ωμού ή κακοψημένου κρέατος, αν και το μολυσμένο πόσιμο νερό είναι η κύρια αιτία αυτής της μολυσματικής ασθένειας.

Ποιες είναι οι επιπλοκές της ιογενούς και επιδημικής διάρροιας;

Η διάρροια αντιπροσωπεύει το 6% των περιπτώσεων νοσοκομειακής νοσηλείας για παιδιά κάτω των 5 ετών και το 4% των επισκέψεων στα επείγοντα3.

Ο κίνδυνος αφυδάτωσης είναι πολύ υψηλός σε περίπτωση διάρροιας. Εμφανίζεται λόγω σημαντικής απώλειας νερού και ηλεκτρολυτών. Ο άρρωστος πρέπει να πίνει αρκετά υγρά για να αντικαθιστά την απώλεια αυτή λόγω της διάρροιας και των εμέτων ώστε να αντιμετωπιστεί η αφυδάτωση. Σε ηλικιωμένους ασθενείς και βρέφη η αφυδάτωση μπορεί να αποδειχθεί θανατηφόρα.

Μπορείτε να ανατρέξετε στο άρθρο μας « πώς να αποφεύγετε την αφυδάτωση σε περίπτωση διάρροιας ».

Ποια είναι τα μέσα πρόληψης;

Για να προληφθεί η εξάπλωση της ιογενούς και επιδημικής διάρροιας, συνιστώνται οι ακόλουθες προφυλάξεις:

– Εμβολιασμός: τα βρέφη μπορούν να εμβολιάζονται κατά των ροταϊών κατά το πρώτο έτος της ζωής τους.

– Πλένετε καλά τα χέρια σας: καθώς αυτή η λοίμωξη μεταδίδεται μέσω της στοματοπρωκτικής οδού, πρέπει να πλένετε τα χέρια σας καλά ή να χρησιμοποιείτε απολυμαντικό μετά τη χρήση της τουαλέτας.

– Χρησιμοποιείτε ξεχωριστά προσωπικά αντικείμενα και αποφεύγετε την επαφή με μολυσμένα άτομα.

– Απολυμαίνετε τις σκληρές επιφάνειες, όπως βρύσες και χερούλια πορτών.

– Όταν ταξιδεύετε: πίνετε μόνον από σφραγισμένα μπουκάλια και αποφεύγετε τα παγάκια και τα ωμά ή κακοψημένα τρόφιμα.

Μπορείτε να ανατρέξετε στο άρθρο μας: «Η ταξιδιωτική διάρροια».

Πότε πρέπει να συμβουλεύεστε γιατρό;

Πρέπει να συμβουλεύεστε γιατρό σε περίπτωση:

– πυρετού από 38,9 °C και πάνω

– παρουσίας αίματος στα κόπρανα

– σοβαρής αδυναμίας ή ζάλης

– σημείων αφυδάτωσης, όπως ξηροστομία, σκούρα κίτρινα ούρα. Η εφαρμογή αγωγής είναι ιδιαίτερα απαραίτητη για παιδιά και ηλικιωμένους.

Μπορείτε να ανατρέξετε στο άρθρο μας: “πρόληψη αφυδάτωσης σε περίπτωση διάρροιας”.

Παραπομπές
1.Isabel Wilhelmi de Cal, Rosa Belén Mohedano del Pozo, Alicia Sánchez-Fauquier. [Rotavirus and Other Viruses Causing Acute Childhood Gastroenteritis]. Enferm Infecc Microbiol Clin. 2008 Nov;26 Suppl 13:61-5.
2. J M Lieberman. Rotavirus and Other Viral Causes of Gastroenteritis. Pediatr Ann. 1994 Oct;23(10):529-32, 534-5.
3. U D Parashar, R C Holman, J S Bresee, M J Clarke, P H Rhodes, R L Davis, R S Thompson, J P Mullooly, S B Black, H R Shinefield, S M Marcy, C M Vadheim, J I Ward, R T Chen, R I Glass. Epidemiology of Diarrheal Disease Among Children Enrolled in Four West Coast Health Maintenance Organizations. Vaccine Safety Datalink Team. Pediatr Infect Dis J. 1998 Jul;17(7):605-11.